تاکتیکهای جنگ شهر

تاکتیکهای جنگ شهری – 1

پل حافظ - 6 دی 1388

مقابله با موتور سواران

.

یکی از حربه های مورد علاقه رژیم اسلامی استفاده فراوان از موتورسواران برای متفرق کردن مردم است که در مرحله اول جنگ چون نفرات کم بوده و در یک نقطه پخش هستند نقش چندان موثری بازی نمی کند، اما به محض تجمع، اینها به سوی دسته تجمع کنندگان حمله ور می شوند. اینها برای موفقیت در کار، مجبورند در دسته های با تعداد نفرات بالا حرکت کنند. معمولا گاردیها در دسته 10 تا 20 و لباس شخصیها دو برابر و بعضا بیشتر از این تعداد. برای مواجه با این نیروها چند تاکتیک پیشنهاد می شود:

.

1) با استفاده از انواع روغن و گریس، زمین را لغزنده می کنیم. ریختن انواع میخ پرچ

2) با استفاده از قطعات چوب و لاستیک و کمی بنزین یا نفت، آسفالت خیابان را به عرض 1 متر به آتش می کشیم.

3) با استفاده از تنابهای پلاستیکی ریز ( الزاما به رنگ های سفید یا آبی ) دو طرف خیابان را می بندیم. موتورسواران با برخورد به تناب به زمین می افتند و زمان مناسب برای آتش زدن موتورها بوجود می آید.

4) منفجر کردن مسیرهای حرکت موتور سواران با کمک کوکتل مولوتف و به ستوه آوردن نیروهای دشمن. در روز 6 دی ( عاشورا ) گاردیها زیر حمله سنگین مردم که سنگ پرتاب می کردند، عملا از اتخاذ هر تصمیمی برای تغییر تاکتیک باز ماند. نیروهای لباس شخصی شانس بسیار کمتری نسبت به نیروهای تعلیم دیده نظامی در مواجه با این تاکتیک دارند.

5) موتورسواران همواره باید در حال حرکت باشند. در غیر اینصورت به شدت آسیب پذیر خواهند بود. از این رو با عبور هر دسته از اینها، به سرعت باید به سنگربندی خیابان و بستن راههای عبوری آنها اقدام کرد. در روز عاشورا، تعدادی پیاده، جلوی دسته موتورسواران حرکت می کردند تا موانع پیش رو را جابجا کنند، همین، باعث ضربه پذیری بالای آنها شد.