ازدواج موقت

ازدواج موقت  تو خود حديثِ مفصل بخــوان از اين مُجمَــــل   پيامبر اكرم (ص) فرمودند: هركس، يك‌بار در زندگيِ خود مَتَعِه ( ازدواج موقت )، كند، درجه‌اش به مانندِ درجه‌ي حسن مجتبا (1) خواهد بود و هركس دوبار متعه كند، درجه‌اش به مانندِ حسين، سيدالشهدا خواهد بود، و هركس سه بار اين كار را انجام دهد، به درجه‌ي عليِ مرتضا نايل مي‌آيد، و هركس چهاربار متعه بگيرد، درجه‌اش همانند من خواهد بود. لئالي الاخبار، ج 3 ص 243   صالح بن عقبه از پدرش نقل مي‌كند: ـ به امام صادق گفتم: « آيا متعه ثواب هم دارد »؟ ـ فرمودند: « ‌اگر شخصِ متعه‌كننده با اين كار، ‌رضايتِ خداوند و مخالفت با منكرانِ اين كار را خواسته باشد، خـداوند بـراي هر كلمه‌اي كه با متعه ( زنِ صيغه‌اي ) صحبت مي‌كنـد،‌ يك حسنه براي‌اش مي‌نويسـد و يا هربار كـه دستِ خـود را به سـوي‌اش دراز مي‌كند، يك حسنه برايش ثبت مي‌شود و هنگامي‌كه نزديك‌اش مي‌شود، خداوند، يك گناه از او پاك مي‌گرداند و در هنگامِ غسل، خداوند، به اندازه‌ي آبي كه از موهاي‌اش مي‌گذرد، گناه او را پاك مي كند». ـ پرسيد: « به اندازه‌ي موهاي‌اش »؟ ـ فرمودند: « آري، به اندازه‌ي موهاي‌اش ». وسائل ج 14/ لئالي ج3/من لا يحضر ج 3   از امام صادق سـوال شد: ـ « آيا رسول خدا متعه کرد »؟ ـ فرمودند: « آری ». پيامبر اعظم فرمودند: « هر که يک‌بار متعه کند، ايمن شود از خشمِ خدای تعالی و هرکه دوبار متعه کند، با نيکوکاران محشور شود و هرکه سه‌بار متعه کند، در درجه‌ي روضه‌ي جنان ( بهشت ) با من خواهد بود ». پس امام صادق فرمودند: « هركسي كه ازدواج موقت كند و بعد غسل كند، از هر قطره‌اي كه از آبِ غسلِ او مي‌چكد، خداوند، هفتاد مَلِك ( فرشته ) را خلق مي‌نمايد كه تا روز قيامت، براي او طلب آمرزش و بخشش نمايند و تا روز قيامت، بركسي كه از اين عمل دوري كند، لعنت مي‌فرستد ». وسائل الشيعه ج 14 ص 444 ( يعني با هربار غسل‌كردن، اگر فرض كنيم كه تنها يك ليتر آب به‌صورتِ قطره از بدنِ اين مومن بچكد، باتوجه به اين كه يك ليتر آب، معادلِ 1000 سي‌سي آب است و هر يك سي‌سي، حدود 20 قطره خواهد شد، پس در يك محاسبه‌ي ساده،  1400000 ملك آفريده مي‌شوند كه تا قيامت، دعاگويِ اين مومن محترم باشند. حال اگر اين مومن، هفته‌اي يك‌بار هم بخواهد دوش بگيرد، چنان‌چه به همين يك ازدواجِ موقت بسنده كرده باشد، و فرض كنيم، پنج سال هم در خدمتِ آن بانويِ گـرامي باشـد، در محـاسبه‌اي ساده، تعدادِ فرشته‌گانِ آفريده‌شده و تسبيح‌گو، به اِزايِ اين عملِ خداپسندانه !!!، تنها در همين پنج سالِ فرض‌شده، عددي معادلِ  364000000فرشته را در برمي‌گيرد. بعيـد است كه بـا اين تعـداد فـرشته‌ي تسبيـح‌گو، آن هم از امـروز تا روزِ قيـامت، كه تنهـا به مـددِ عملـي اين‌چنيـن خيرخواهانه !!!!، يعنـي « ازدواج موقت »، البته فقط در ازايِ درآغوش‌گرفتنِ يك بانويِ مُكَرمِه !!!، به نيايش و سپاس از مومنين مشغول خواهند شد، ديگر گناهي براي مومنينِ عزيز باقي بماند. رياضـي‌دانانِ عزيز، به‌جايِ بي‌كار نشستن، مي‌توانند به محاسباتِ رياضيِ خود ادامه دهند، اگر اين مومنِ محترم، بخواهد در طولِ عمرِ شريف و پربارِ خود، از وصالِ بي‌مثالِ چندين بانويِ اين‌چنين قيمتي و پربها، بارها و به‌دفعات بهره‌مند گردد، بشمارند تعدادِ فرشته‌ي تسبيح‌گو را ).   خودتان پيدا كنيد پرتقال فروش را ...   امام صادق فرمود: هنگامي‌كه پيامبر به معراج رفت، فرمود: « جبرئيل نزد من آمده و گفت: اي محمد(ص)، خداوندِ تبارك و تعالي مي‌فرمايد: من گناهانِ زناني كه از امت تو، متعه شوند ( صيغه گردند ) را بخشيدم ». رسائل ج 14/ لئالي ج 3 / من لا يحضر ج 3     تا كور شـود هر آن كه نتواند ديد در خلاصه‌الاخبار، از پيامبر اكرم نقل شده كه: يك روز به ياران‌اش فرمود: « ‌برادرم جبرئيل، از پروردگارم برايم هديه‌اي آورد كه خداوند به هيچ يك از پيامبرانِ پيش از من هديه نكرده بود و آن، متعه است ». لئالي ج 3 ص 243   پيامبر اكرم مي‌فرمايند: « دو نفري كه ازدواج موقت مي‌نمايند، هنگامي‌كه با هم صحبت مي‌كنند، كلامِ آن ها تسبيح خداوند است و هنگامي كه دستِ همديگر را گرفتند، گناهان‌شان از ميان انگشتان‌شان فرو مي‌ريزد. هنگامي‌كه يكي از آنان ديگري را مي‌بوسد، خداوند براي هر بوسه، ثوابِ يك حج و عمره را مي‌دهد و هنگامي‌كه ازهم جدا مي‌شوند، خداوند براي هر دوي آنان، به هر لذت و شهوتي كه برده‌اند، حسنه‌اي به بزرگيِ كوه‌هاي بسيار بلند، در نامه‌ي عمل‌شان  مي‌نويسد. و هنگامي‌كه بلندشده و غسل كردند، خداوند گناهانِ آنان را مي‌بخشد و آبي، بر مويي از موهاي‌شان عبور نمي‌كند، مگر اين‌كه خداوند براي هريك از آن‌ها، ده ثواب نوشته و ده گناه محو كرده و ده درجه بالا مي‌برد ». پس، پيامبر فرمودند: « و براي هركسي كه پيوندِ بين آن‌ها را ايجاد كرده باشد، همين ثواب‌ها خواهد بود ». و در ادامه فرمودند: « يك درهم خرج براي متعه ( صيغه )، از هزار درهمي كه در راهِ خدا خرج شود، برتراست. به خدا سوگند كه متعه برتر است و آن چيزي است كه قرآن درباره‌ي آن سخن گفته و سنت بر آن جاري شده است ». لئالي الاخبار ج 1 ص 244     پس چرا مومنينِ محترم اين‌همه خرج رفتن به مكه مي‌كنند و اصرار به انجامِ حج دارند، وقتي مي‌شود با انجامِ بوسه‌اي شيرين، به اين ثواب دست يافت ؟!!!   در روايت است كه: « مومن، كامل نمي‌شود تا اين كه متعه انجام دهد ». من لا يحضر ج 3 / وسائل ج 14 هشام بن سالم، از امام جعفر صادق نقل مي‌كند كه آن حضرت فرمودند: « مستحب است كه مرد متعه كند و براي مردان شما، دوست ندارم كه از دنيا بروند، بدون اين‌كه حتي يك بار متعه كرده باشند ». وسائل ج 14 باب 2 حديث 7   بكر بن حمد مي‌گويد: از امام صادق در مورد متعه سـوال كردم، فرمود: « من دوست ندارم مرد مسلماني را، كه از دنيا خارج شود و يكي از سنت‌هاي پيامبر را انجام ندهد ».من لا يحضر ج3   ابو بصير مي‌گويد: بر امام جعفر صادق وارد شدم. او به من فرمود: ـ « ‌اي ابومحمد، آيا از هنگامي‌كه از نزد خانواده‌ات خارج شده‌اي، متعه كرده‌اي »؟ ـ گفتم: « نه ». ـ فرمودند: « چرا »؟ ـ گفتم: « به اندازه‌ي كافي توانايي مالي ندارم ». ـ حضرت دستور دادند يك دينار به من بدهند و فرمودند: « تو را قسم مي‌دهم كه به خانه نروي، مگر آن‌كه اين كار را انجام دهي ». وسائل ج 14 باب 2 حديث 14  اسماعيل بن فضل هاشمي نقل مي‌كند كه امام صادق به من فرمودند: ـ « آيا از هنگامي‌كه از نزد خانواده ات خارج شده‌اي متعه كرده اي »؟ ـ گفتم: « چون مشاغل زيادي دارم، خداوند مرا از آن بي‌نياز كرده است ». ـ حضرت فرمودند: « حتي اگر بي نياز باشي، من دوست دارم كه سنت پيامبر را احيا نمايي ». وسائل ج 14 باب 2 حديث 13     پانوشت: 1 ـ در بيانِ درجه‌ي امام مجتبا، به بخشي از نوشته‌ي زير توجه كنيد. باور كنيد كه اين نگارش، از مغرضان و بي‌دين‌ها نيست: فرزندِ ارشدِ « علي »، « حسن مجتبا »، در به‌دست‌آوردن و البته طلاق‌دادنِ زنان، بسيار مشهور بوده است. مورخين نوشته‌اند كه او 70 و به روايتي 90 زن را پس از تملك، طلاق داده است !!!!! و بدين‌سان، او را « قهرمانِ طلاق » ناميده‌اند. نوشته‌اند كه در زمانِ « علي »، عده‌اي از سران و بزرگانِ قبايلِ عرب، نزدِ وي به شكايت مي‌روند كه: « حسن، فررندِ تو، دخترانِ ما را مي‌گيرد و پس از چندي طلاق مي‌دهد ». پاسخِ علي، بسيـار شنيـدني است. او مي‌گـويد: « چـاره‌ي كار در دستِ خـودتان است، شمـا چـرا به او دختـر مي‌دهيد » !!!! ( رهنما، زين‌العابدين. زندگاني امام حسين. نشر زوار. چاپ هفدهم. 1376. جلد دوم. ص‌ 210 ). جالب است كه كتابِ « آقاي زين‌العابدينِ رهنما »، كه اين موارد در آن به رشتـه‌ي نگارش درآمده و درآن، به اين مطالب، اشاره رفته است، در حكومتِ جمهوري اسلامي نيز، بارها تجديدِ چاپ شده و بزرگانِ ادبِ ايران، چون « محمدعلي جمـال‌زاده »، « دكتر مهـدي پرهـام »، « دكتر اسدالله مبشري »  و حتي روحانيِ معروفي به‌نامِ « آيت‌الله حاج شيخ خليل كمره‌اي »، در پيش‌گفتار و ديباچه‌ي آن، بر سلامت و صحتِ نوشتارِ آن، مهر تاييد گذاشته‌اند.